در بلندترین نقطه در هیمالیا

آنجا که کولاک بادها،

گاومیش‌ها را چون بادکنک به هوا می‌برند،

چادری علم خواهم کرد

با پایه‌های محکم‌تر از پایه‌های اهرام ثلاثه !

دو رنگ !

زردُ بنفش !

نه زرد طلا وُ نه زردچوبه ،

زردی خورشیدی از منظو‌مه‌های دور ِ دور،

در نقطه‌یی کور !

نه هابِل خواهدش دید

و نه نوادگان ریزُ درشتش !

و بنفش…

بنفش ِ غروب ستاره‌های در چرخشی خاص !

آن‌گاه

خوشگل‌ترین پاپ را خواهم گفت ،

برای نکاح ِ تو بیاید !

به شرطی که اعظم باشد !

پاپی بی اعتیاد ،

نه به خواب ،

نه به بیداری !

با شولایی آسمانی ،

که به اخم ِ نفرینش

دیوانه شوند همه رایانه‌ها !

پاپی شبیه مسیح

با شکن ِ گیسوان ُ نفرین لبخندش !

انگشت ناز به گونه

و بازی ِ روسری‌ات در کولاک !

ببیند یا نبیند ،

باید تجدید نظر کند شکسپیر

در شخصیت کلئوپازا…

و من دست بر کمر

با شمشیر مرصع ِ آویزان

دروغی دیگر را ،

به میلیون‌ها دروغ ِ پیران دیگر وقایع اضافه می‌کنم !